Αυτή η φετινή χρονιά υπήρξε σε πολλά επίπεδα σιωπηλή. Και έτσι όπως, πριν λίγα, πιο ζωηρά, χρόνια, ξεκινούσε μια αναδρομή στη χρονιά που πέρασε με τον εκωφαντικό χαμό της Πίνα Μπάους, έτσι φέτος, αυτή η αναδρομή ξεκινάει μέσα στη σιωπή, για έναν βαθύ και θαυμάσιο δικό μας καλλιτέχνη, που έφυγε και αυτός. Μιλάμε, βέβαια, για τον Βίκο Ναχμία που με τις Στροφοδίνες του (παρουσιάστηκαν στο Φεστιβάλ Αθηνών), παράσταση βασισμένη στην τεχνική περιδίνησης των δερβίσιδων, προσπαθούσε να αναβιώσει την «αυθόρμητη εμπειρία στροβιλισμού που έχει σχεδόν κάθε παιδί και βοηθάει στην παραγωγή ενδορφίνων, γνωστών και ως Οι ορμόνες της Ευτυχίας» .
Με έμπνευση από την λογοτεχνία
Με έμπνευση από τη λογοτεχνία κινήθηκαν και άλλες παραγωγές. Ο Χρήστος Παπαδόπουλος βασισμένος στο μυθιστόρημα της Βιρτζίνια Γουλφ Τα κύματα παρουσίασε τη χοροθεατρική παράσταση με τίτλο Elvedon (Θέατρο Πόρτα), βασισμένης στις διαφορετικές οπτικές της πραγματικότητας μέσα σε ένα κόσμο μεγάλο, επαναλαμβανόμενο, ρευστό και αεικίνητο σαν τα «κύματα» της θάλασσας: τα κύματα έχουν έναν σταθερό ρυθμό, ρυθμολογία, επαναληπτικότητα. Ο συντονισμός αυτού του ρυθμού, με τον ρυθμό μέσα μας, είναι που κάνει τη στιγμή που στεκόμαστε απέναντί τους πολύτιμη.
Kύματα, ταξίδια, απροσδόκητες συναντήσεις μας χάρισε και η παράσταση Weaving Chaos (Φ.Α.), της Τόνια Καρβάλιο, που επιχείρησε μια κατάδυση στο υλικό της Οδύσσειας του Ομήρου, επαναπροσεγγίζοντας το αίσθημα του νόστου και της ατελείωτης περιπλάνησης, δημιουργώντας για την σκηνή ένα πολυάνθρωπο γλυπτό, με πρωταγωνιστή το πάσχον σώμα. Με την θέση ότι «Δεν χρειάζεται να αναζητήσουμε λοιπόν, το χάος, γιατί υπάρχει ήδη δίπλα μας όλη την ώρα» , οι θεατές περιπλανήθηκαν σε μια συνθήκη όπου τα πάθη, οι σχέσεις, τα μεγέθη των πραγμάτων που έχουν σημασία επαναπροσδιορίζονται.
Βασισμένη σε αυτά τα δίπολα, το μεγάλο και το μικρό, ο αφέντης και ο δούλος, ο άνθρωπος και το ζώο, ο ασήμανος και ο δυνατός, και κυρίως στο υλικό της νουβέλας του Λ. Τολστόι Master and Man (Θέατρο Πόρτα) η Αμάλια Μπένετ δημιούργησε μια χοροθεατρική παράσταση για να αποδειχτεί η άρρηκτη σχέση όλων μας μεταξύ μας και όλων με την φύση: το απόλυτο μέγεθος απέναντι στο οποίο ο καθένας είναι αδύναμος, και τελικά πώς ο άνθρωπος ανακαλύπτει πράγματα για τον εαυτό του, αλλάζει, γίνεται καλύτερος…
Φεστιβάλ και εκπαίδευση
Το Σωματείο Ελλήνων Χορογράφων σε πείσμα των καιρών επιμένει, ελπίζει, δημιουργεί και με αρωγούς το Ελληνικό Τμήμα του Διεθνούς Συμβουλίου Χορού «CID Unesco» και το Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη οργάνωσε για 14η φορά το Φεστιβάλ χορού του, φέρνοντας στη σκηνή νέα ταλέντα και καταξιωμένους καλλιτέχνες. Από τα 108 μέλη που αριθμεί το Σωματείο βρέθηκαν στη σκηνή τα 36 και πολλοί ακόμα ταξίδεψαν στη Θεσσαλονίκη διευρύνοντας σημαντικά το θεσμό. Το 7ο Διεθνές φεστιβάλ σύγχρονου χορού ARC for Dance, φέτος ήταν αφιερωμένο στην Άνοιξη και στους δημιουργούς που φέρνουν τις τελευταίες κινήσεις στη σύγχρονη χορογραφία, σε συνεργασία με το δίκτυο Aerowaves. Προσθήκη στις παραστάσεις του φεστιβάλ ήταν και οι 12 μικρής διάρκειας χορογραφίες που είναι αποτέλεσμα της δουλειάς των καλλιτεχνών που συμμετείχαν στο ετήσιο χορογραφικό σεμινάριο που διοργάνωσε η Dan.c.ce Unitiva σε συνεργασία με την χορογράφο Πατρίσια Απέργη στο studio DAN.C.CE.
Το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Unlimited Access έγινε και πάλι φέτος στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών για ανθρώπους με αναπηρία και χωρίς αναπηρία με το μήνυμα ‘Πάνω στη σκηνή του χορού είμαστε όλοι ίδιοι!’. Με μια σειρά από παραστάσεις, αλλά και μια σειρά από πολύ ενδιαφέροντα εργαστήρια σύγχρονου χορού, στα οποία συμμετείχαν άνθρωποι με διαφορετικές αναπηρίες, αλλά και χωρίς αναπηρία, επαγγελματίες και ερασιτέχνες η τέχνη έδωσε το παρόν ως συνεκτικό υλικό της κοινότητας. Οι τίτλοι των παρουσιάσεων/παραστάσεων του προγράμματος μιλούν από μόνοι τους: :
Ακούς έναν ήχο. Τρέχεις στην άκρη της σκηνής. Σταματάς. Νιώθεις ένα χέρι στον ώμο. Συνεχίζεις…της χορογράφου Ίρις Καραγιάν, “Γλυκιά άβυσσος” της χορογράφου Μέντης Μέγα Η πτήση της χορογράφου Μαρίας Κολιοπούλου.
‘Ενα εξαιρετικό εργαστήριο, που ζωντάνεψε και φέτος τους δρόμους και πολλά δημόσια κτήρια της Καλαμάτας και που οδήγησε το πλήθος των συμμετεχόντων σε μια εντυπωσιακή παράσταση σε όλη την πόλη, έκανε η Μαριέλα Νέστορα με τίτλο 360° , που, όπως υποδεικνύει ο τίτλος διερεύνησε την κίνηση, το χορό και την περφόρμανς στο δημόσιο χώρο.
Το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, τέλος, σε συνεργασία με το Σύνδεσμο Χορού και με αξιόλογους επαγγελματίες χορογράφους (Κατερίνα Σκιαδά, Ίρις Καραγιάν, Μαρία Κολιοπούλου, Τζένη Αργυρίου, Μαριέλα Νέστορα, Σταυρούλα Σιάμου) έκαναν ένα μεγάλο κάλεσμα σε ανθρώπους που φλερτάρουν με την κίνηση και το σύγχρονο χορό, επαγγελματίες και μη, δίνονατς την ευκαιρία να εκφραστούν, να σκεφτούν, να δράσουν μέσα από την τέχνη, να παρουσιάσουν την παράσταση Χορεύοντας για τους άλλους και να υλοποιήσουν μια ευχή που θα είχε ο καθένας μας για το μέλλον της τέχνης διαχυμένης, ενεργής, δημιουργικής και υψηλής, μέσα στην Κοινότητα.
