Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο www.documentarytheatre.com/ diaries
Κατηγορία: Πολιτιστικά
Από την ουτοπία στην πραγματικότητα- η περίπτωση του Λυκείου Επιδαύρου
To αρχαίο δράμα, όπως το γνωρίζουμε, γεννήθηκε και αναπτύχθηκε στο δημοκρατικό πλαίσιο της Αθήνας της κλασικής εποχής, σε συνδυασμό με τα λατρευτικά έθιμα της αρχαιότητας. Ο διάλογος, η επιχειρηματολογία, η δύναμη της συλλογικότητας, κεντρικοί πυλώνες της άμεσης δημοκρατίας, είναιεπίσης ακρογωνιαίοι λίθοι της θεατρικής δομής.Την ίδια στιγμή, μέσα σε αυτό το δημοκρατικό πλαίσιο, ο ανοιχτός χώρος στον οποίο πραγματοποιούνται οι παραστάσεις, πλήρως ενσωματωμένος στοφυσικό περιβάλλον όπου καθετί το ιδιωτικό είναι ταυτόχρονα και δημόσιο και το κάθε μικρό μεγάλο, μπορεί να αποτελέσει πλατφόρμα έκφρασης νέων καλλιτεχνών, μέσα από την οποία οι ίδιοι μπορούν να αποκτήσουν γνώμη, να πάρουν θέση και να ανακαλύψουν τι πραγματικά θέλουν. Έτσι μια δημιουργική κοινότητα μετατρέπεται σε συλλογικότητα μέσα από μια ελεύθερηκαι λιγότερο δογματική εκπαιδευτική εμπειρία που συνδέεται με το αρχαίο δράμα και τον πλουραλισμό τρόπων και μεθόδων που προσεγγίζουμε το θεατρικό αυτό είδος σήμερα.Μέσα στο παραπάνω πλαίσιο, που αποτελεί και τον κεντρικό του στόχο, γεννήθηκε το Λύκειο Επιδαύρου. Στον πρώτο τριετή κύκλο λειτουργίας του, συμμετέχοντες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, είχαν την ευκαιρία να ερευνήσουν βιωματικά, θέματα σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα μέσα από έργα όπως η Αντιγόνη του Σοφοκλή, μα και μεγαλύτερου εύρους ζητήματα μέσα από θεματικούς άξονες που συνδέουν τη λατρευτική και θρησκευτική προέλευση του αρχαίου δράματος με τη σύγχρονη προσφυγική κρίση (Η Έλευση του Ξένου) ή μελετούν τον τρόπο που ο καθένας μας αποκτά την ταυτότητά του ως μέλος της συλλογικότητας της πόλης (Πολιτεία και Πολίτης).
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Διεθνές Φόρουμ
«Το Αρχαίο Δράμα και το Πολιτικό: Παράσταση-Φιλοσοφία-Πολιτική Θεωρία»
Σιγανά πατώ στη γη…
Με αφορμή το έργο Tea time Europe 2014
Mέσα στη θάλασσα, βυθισμένοι, μια ομάδα ανθρώπων, ντυμένοι επίσημα, σε καρέκλες καφενείου πίνοντας τσάι στην αμηχανία μιας σιωπής που διαρρηγνύεται από τον ήχο που κάνει ένα κουταλάκι. Είναι μια κηδεία;
Σύντομα θα μάθουμε γιατί: γιατί μέσα στον κύκλο της αναμονής μέσα από το νερό, εμφανίζονται πτώματα, βυθισμένα στο νερό ακόμα, νέα, νεότερα, πολύ νέα, που επιπλέουν υπό τον ήχο μιας παράταιρης ορχήστρας που παίζει κρουστή μουσική με τα πιατάκια και τα κυπελάκια του «επικήδειου καφέ» της παρηγοριάς.
Summer of love never existed
S u m m e r o f l o v e
…never existed
Από την Τζωρτζίνα Κακουδάκη (Αλλά όχι εξαιτίας της)
Κασσιανή, από το μύθο στην ιστορία
δια γυναικός πηγάζει τα κρείττω Κασσιανή: από το μύθο στην ιστορία Από τη Τζωρτζίνα Κακουδάκη “Κύριε, Η γυνή, η οποία περιέπεσεν εις πολλάς αμαρτίας, επειδή ενόησεν, ότι ήσο θεός ενανθρωπήσας, αναλαμβάνει έργον μυροφόρου και θρηνωδούσα φέρει εις Σε μύρα δια να Σε αλείψη πριν ακόμη αποθάνης και ενταφιασθής. Και λέγει: Αλλοίμονον εις με! Διότι εγώ […]