Κατηγορία: Για τον κινηματογράφο

Αναρτήθηκε στις

ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ Πως να γράψω ένα σενάριο

Mια ιδέα μπορεί να γίνει μια ιστορία, μπορεί να γίνει ένα σενάριο, ένα γραπτό δηλαδή κείμενο που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο σκηνοθέτης ως βάση για να γυρίσει μια ταινία.

Ένα σενάριο είναι μια βασική προϋπόθεση για να γίνει μια ταινία μιας και αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της και μπορεί να βοηθήσει το σκηνοθέτη να οργανώσει τα πλάνα του, να φωτίσει τους χαρακτήρες, να διαλέξει ηθοποιούς, τοποθεσίες για τα γυρίσματα, και να οργανώσει τον χρόνο που χρειάζεται για να γυριστεί η ταινία.

Άρα το σενάριο, η γραμμένη ιστορία, είναι η αρχή για μια ταινία…που θα γράψει ιστορία!

Για να δείτε video με τις οδηγίες 

μπορείτε να επισκεφτείτε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Αναρτήθηκε στις

Επαυξημένη πραγματικότητα, ο νέος υπερρεαλισμός

“Αυτό που βλέπω σε όλες τις εφαρμογές, και ως άνθρωπος και με την ειδική ματιά του καλλιτέχνη του θεάτρου, είναι μια συνεχής και αγωνιώδης επαναδιατύπωση ανάγκης για επικοινωνία. Στο παρελθόν είχαμε γοητευτεί τόσο πολύ από την τεχνολογία της εικονικής πραγματικότητας. Όμως τώρα, που δεν διαλέγουμε συνειδητά το να είμαστε μόνοι, απλά έχουμε στερηθεί την δυνατότητα να είμαστε με άλλους, υπάρχει μια τρομερή ένταση”.

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο www.documentarytheatre.com/ diaries

 

Αναρτήθηκε στις

Αλήθεια vs πραγματικότητα. Συνεκδοχές του ρεαλισμού στις τέχνες του 20ου αιώνα

Ο ρεαλισμός ως κίνημα της τέχνης τον 20ο αιώνα, είχε ως στόχο να διαπραγματευτεί την πραγματικότητα, ως έναν τρόπο που θα μπορούσε το καλλιτεχνικό έργο να συμπορευτεί με την εμπειρία του θεατή.

Η ρέουσα αντίληψη για το τι είναι πραγματικό και τι αλήθεια, έχει πολύ συχνά προβληματίσει την καλλιτεχνική κοινότητα. Η εφεύρεση του κινηματογράφου, κλόνισε δια παντός την ανάγκη της ψευδαισθησιακής αναπαράστασης του θεάτρου, όπως παλιότερα η φωτογραφία αντικατέστησε την απεικόνιση στη ζωγραφική.
Στην παρουσίαση αυτή θα δούμε τον τρόπο που ο ρεαλισμός ως μέσο αποτύπωσης της πραγματικότητας ταυτίζεται ή αποκλίνει από την αλήθεια, στην κινηματογραφική απόδοση της ίδιας σκηνής του ‘Αμλετ, μέσα από την ματιά των Κ. Στανισλάβσκι, Α. Αρτώ, Μ. Μπρεχτ, Γ. Γκροτόβσκι, Π. Μπρουκ.
Στόχος είναι να βρούμε εκ νέου τους όρους που προσδιορίζουν την αλήθεια, ως φόρμα και περιεχόμενο, τις πολλές συνεκδοχές του πραγματικού και την διεύρυνση των ορίων της πρόσληψης της τέχνης.

18η Κατασκήνωση Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση Πήλιο

Αναρτήθηκε στις

Σιγανά πατώ στη γη…

Με αφορμή το έργο Tea time Europe 2014  

Mέσα στη θάλασσα, βυθισμένοι, μια ομάδα ανθρώπων, ντυμένοι επίσημα, σε καρέκλες καφενείου πίνοντας τσάι στην αμηχανία μιας σιωπής που διαρρηγνύεται από τον ήχο που κάνει ένα κουταλάκι. Είναι μια κηδεία;

Σύντομα θα μάθουμε γιατί: γιατί μέσα στον κύκλο της αναμονής μέσα από το νερό, εμφανίζονται πτώματα, βυθισμένα στο νερό ακόμα, νέα, νεότερα, πολύ νέα, που επιπλέουν υπό τον ήχο μιας παράταιρης ορχήστρας που παίζει κρουστή μουσική με τα πιατάκια και τα κυπελάκια του «επικήδειου καφέ» της παρηγοριάς.