Το εργαστήριο θα εστιάσει στην διδασκαλία των λογοτεχνικών κειμένων μέσα από την θεατρική πράξη, με αφορμή το θεατρικό έργο που διδάσκεται στην Γ’ Γυμνασίου, την Ελένη του Ευριπίδη. Σκοπός είναι να μπορέσει ο εκπαιδευτικός (και ο μαθητής) να απομακρυνθεί από το σχολικό βιβλίο και να αναζητήσει ποιότητες, μοτίβα και αρχές που διέπουν την αρχαία τραγωδία, καθώς και να αξιοποιήσει θεατρικές τεχνικές, που ενδεχομένως έχει στην εμπειρία του, για να προσεγγίσει τα θέματα του δραματικού κειμένου: η αναγνώριση, η αναμονή, η αφήγηση μιας μεγάλης πολεμικής ιστορίας, η διαχείριση των χορικών, η αναγγελία μιας αναπάντεχης είδησης, η λειτουργία της εξαπάτησης. Μέσα από βιωματικές ασκήσεις, σκηνοθετικές προσεγγίσεις, στοιχεία υποκριτικής, δραματουργική ανάλυση και θεατροπαιδαγωγικές δραστηριότητες, το έργο του Ευριπίδη θα πάρει διαστάσεις θεατρικής πράξης, με έμφαση στο εδώ και τώρα της σκηνής. Στο εργαστήριο θα συζητηθεί ο σχεδιασμός θεατροπαιδαγωγικού υλικού, με αφορμή την παράσταση και το θεατροπαιδαγωγικό υλικό από την παράσταση Ελένη που παίζεται κατά τη σχολική χρονιά 2018-19 στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και σε σχολεία της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Το εργαστήριο απευθύνεται σε καθηγητές της Γ’ Γυμνασίου και σε όποιον θέλει να συμμετέχει σε ένα παράδειγμα διαχείρισης της λογοτεχνίας μέσα από την τέχνη του θεάτρου.
Ετικέτα: Kακουδάκη Τζωρτζίνα
Θεατρική παιδεία: για να εγκαταλείψουμε εντελώς την έννοια ενός κατεστημένου μηχανισμού της αυθεντίας.
Το θέατρο μας σήμερα νομίζω ότι στερείται πολυγνωμίας. Οι θεσμοί δεν συμπεριλαμβάνουν ισότιμα έναν μεγαλύτερο, και πιο ετερόκλιτο, αριθμό καλλιτεχνών, δεν δίνουν βήμα στο διαφορετικό, δεν στηρίζουν δομές ανάπτυξης του θεάτρου, και επαναπαύονται σε σχήματα που αποτελούν το θεατρικό κατεστημένο, τόσο το «εμπορικό» όσο και το «καλλιτεχνικό». Καταλήγουμε να είναι πάντα οι περισσότεροι «απέξω» και πάντα οι ίδιοι «μέσα». Έτσι δεν αναπτύσσεται η άμιλλα, το καινούργιο γίνεται μπανάλ, καταλήγει να μιμείται αυτόν που έχει πετύχει και μάλιστα ως κακέκτυπο.
Θεατροπαιδαγωγικά προγράμματα για εφήβους: το πριν και το μετά τη παράσταση
Διάλεξη στο Δικτυακό μάθημα του πανεπιστημίου Κύπρου. Σάββατο 13/02/2016, 11.30-1.00 μ.μ.Οργάνωση: Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Κύπρου
Τρικυμία ή είμαστε πλασμένοι από την ύλη των Ονείρων;
Καμιά φορά, όταν πάμε το καλοκαίρι για λίγες μέρες σε ένα ελληνικό νησί, και είναι απόγευμα, και ο ήλιος αρχίζει να δύει, και φυσάει ένας διακριτικός ελαφρά ζεστός αέρας, και γύρω μας υπάρχει μια αδιάκριτη μυρωδιά από ξεραμένο αλκοόλ από τα καλοκαιρινά μαγαζιά από τις κραιπάλες των απανταχού τουριστών της νύχτας, και βλέπουμε κάτι γνώριμες αλλά άγνωστες φυσιογνωμίες από τις λίγες μέρες που μείναμε εκεί, μας έρχεται μια διάχυτη αίσθηση ευτυχίας, μιας αισιοδοξίας ότι είναι η ώρα για μια καινούργια αρχή, ότι τα λάθη συγχωρούνται και μπορούμε να προχωρήσουμε πάλι μπροστά.
Από την αίσθηση στην εστίαση: η συμβολή του κινηματογράφου στη δραματουργία, την υποκριτική και τη σκηνογραφία του 20αι. Από την Τζωρτζίνα Κακουδάκη
Σημειώσεις από τις κινηματογραφικές προβολές, Σπέτσες 2006
Αριστοφάνης, Όρνιθες, Κακουδάκη Τζωρτζίνα
Έναν φρέσκο θεσμό στην Ελλάδα, που συνδυάζει τη θεατρική πράξη και τη νέα παιδαγωγική προτείνει η σκηνοθέτης και θεατροπααιδαγωγός Τζωρτζίνα Κακουδάκη και η ομάδα 4Frontal, σε συνεργασία με το Θέατρο του Νέου Κόσμου και το Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση.
Διαδρομές βιωματικής διδασκαλίας Ευέλικτη ζώνη, μουσική, ιστορία για την Ε΄ και ΣΤ΄ τάξη του δημοτικού σχολείου
Συγγραφέας: Συλλογικό έργο, Φωτεινή Σωτήρχου, Άση Κονδυλίδου, Γεωργία Κακουδάκη, Μυρσίνη Λενούδια – Σακελλαρίδου
Θέατρο – Θεατρική Παιδεία
Συγγραφέας/Δημιουργός Κακουδάκη Τζωρτζίνα, Απέργη Πατρίτσια
Κασσιανή, από το μύθο στην ιστορία
δια γυναικός πηγάζει τα κρείττω Κασσιανή: από το μύθο στην ιστορία Από τη Τζωρτζίνα Κακουδάκη “Κύριε, Η γυνή, η οποία περιέπεσεν εις πολλάς αμαρτίας, επειδή ενόησεν, ότι ήσο θεός ενανθρωπήσας, αναλαμβάνει έργον μυροφόρου και θρηνωδούσα φέρει εις Σε μύρα δια να Σε αλείψη πριν ακόμη αποθάνης και ενταφιασθής. Και λέγει: Αλλοίμονον εις με! Διότι εγώ […]
Θέατρα σπαρμένα στη Μεσόγειο
…είναι οι Αρχαιολογικοί χώροι όπου βρίσκονται τα θέατρα, θέατρα ελληνικά, γιατί ακόμα και όταν χαρακτηρίζονται Ρωμαϊκά, δεν είναι άλλο από θέατρα που χτίστηκαν επί ρωμαιοκρατίας, σε χώρες όπου μιλιόταν η ελληνική γλώσσα..[1].