Αυτή η φετινή χρονιά υπήρξε σε πολλά επίπεδα σιωπηλή. Και έτσι όπως, πριν λίγα, πιο ζωηρά, χρόνια, ξεκινούσε μια αναδρομή στη χρονιά που πέρασε με τον εκωφαντικό χαμό της Πίνα Μπάους, έτσι φέτος, αυτή η αναδρομή ξεκινάει μέσα στη σιωπή, για έναν βαθύ και θαυμάσιο δικό μας καλλιτέχνη, που έφυγε και αυτός. Μιλάμε, βέβαια, για τον Βίκο Ναχμία που με τις Στροφοδίνες του (παρουσιάστηκαν στο Φεστιβάλ Αθηνών), παράσταση βασισμένη στην τεχνική περιδίνησης των δερβίσιδων, προσπαθούσε να αναβιώσει την «αυθόρμητη εμπειρία στροβιλισμού που έχει σχεδόν κάθε παιδί και βοηθάει στην παραγωγή ενδορφίνων, γνωστών και ως Οι ορμόνες της Ευτυχίας» .
Ετικέτα: Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών
Era poVera
Αρκούν οι φωτιές στους δρόμους για να διαβάσω το μέλλον;
Μια φτωχή εποχή που σε αναγκάζει να δεις την αλήθεια